Daar sta je dan. Publiekelijk geopenbaard op het internet. Jezelf blootgeven is iets wat door mij over het algemeen als eng wordt beschouwd. Echter maakt dit mijn innerlijke drang naar deze blootstelling niet minder sterk. Wellicht omdat ik op die manier als het ware in een golf van menselijk contact duik. Een golf waar menig mens zich maar al te graag door zou willen laten overspoelen. Bang om kopje onder te gaan, sta ik vastgenageld bij de vloedlijn. Gewapend met mijn twee ogen observeer ik de conversatie die speelt. Wachtend op dat ene moment waar de golven eventjes wijken en ik mij er voorzichtig tussen kan proberen te voegen. 

Als de golven besluiten door te kabbelen, betekent dat dat ik zelf die ruimte zal moeten gaan creëren. Het breken van slechts een enkele golf is voldoende om deel te nemen aan het daaropvolgende, licht aangepaste patroon van golven dat uit de botsing voortrolt. Ik neem deel aan het levensbetoog.