Johannes Kronenberg

foto man Johannes Kronenberg

De zogenoemde ecologische crisis zie ik steeds meer als maatschappelijke en individuele oproep tot ontwaking én middel om de vraag te stellen wat het eigenlijk betekent om mens te zijn in de 21e eeuw. Grote woorden, maar wel iets wat steeds minder vanzelfsprekend lijkt te gaan worden; menszijn. Het narratief ‘ik kan het verschil toch niet maken’ dient hiervoor ver achter ons gelaten te worden om ‘de nieuwe mens’ (weder) geboren te zien worden. Een mens dat in waardigheid en gezonde balans met zichzelf, de ander en de aarde durft te bestaan. Een mens dat weer ‘de macht aan de verbeelding’ durft te geven en losbreekt uit alles wat onderdrukt.

Ik noem mijzelf geen kunstenaar, wetenschapper of onderwijzer, maar grond mij in deze speelvelden als middelen tot transformatie naar een stukje meer menswording. Dit doe ik door duurzaamheid, onderwijsvernieuwing en kunst samen te brengen.

 


Verhalen

Longread

Een stukje afstand, een beetje stilte

15 februari 2019

Een stukje afstand, een beetje stilte (iets over liefde, de maan en klimaatverandering)   ‘Ik zou iedereen willen oproepen om het klimaatdebat te staken; om eerst maar eens een week stil te zijn en vervolgens in een klimaatdialoog naar elkaar te luisteren; naar de aarde te luisteren en jezelf te laten spiegelen in de maan.’ … Lees verder