De studenten van de Vrije Hogeschool gingen druk aan de slag met hun meesterproef. Ze werkten aan een eigen project vanuit mens, kunst of wetenschap. Hieronder een prachtige preview van een van de gemaakte meesterproeven.
Milou ging de uitdaging aan om een keer anders te werken dan ze normaal doet. Vaak werkt ze heel gedetailleerd tot alle puntjes precies kloppen. Nu ging ze voor een muurschildering. Hoe werkt het om een groter oppervlakte te hebben?
‘Ik heb altijd een angst voor witte vlaktes. Het maakt dan niet zoveel uit of het een lege bladzijde is bedoeld om op te schrijven, of een wit doek bedoeld om op te schilderen. Het is vaak de angst om me ergens aan te wagen en niet terug te kunnen krabbelen, het definitieve van een lijntje inkt of een streepje verf, dat me tegengaat om überhaupt te beginnen. Waar ik misschien nog banger voor ben is om realistisch te schilderen omdat als het resultaat niet realistisch is, het niet goed is.
Achteraf gezien zijn dit misschien wel de voornaamste redenen dat ik besloot om voor mijn meesterproef een enorme witte muur te beschilderen met een realistische walvis.
Ik wilde mezelf uitdagen om de precieze gecalculeerde vingerbewegingen om te zetten tot grote ruwe armzwieren. Niet bang te zijn voor imperfectie maar dit juist centraal te zetten. Me te wagen aan een realistisch beeld met de mogelijkheid dat het niet zo zou worden zoals het er in mijn hoofd uit zag, maar het wel te doen.
Ik begon in het klein. Ik maakte ruwe schetsen, experimenteerde met verschillende soorten verf en creëerde zo een eerste beeld van hoe ik het ongeveer voor me zag.
De eerste streken verf op de muur, die ik na enige tijd uitstellen eindelijk maakte, waren wat onzeker. Al snel kreeg ik er meer plezier in.
Toen ik enigszins tevreden was over de achtergrond, en vooral de overgangen van kleur, was ik ontevreden over het ontwerp van de walvis. Ik maakte een nieuwe schets die wat dynamischer was. Om de nieuwe walvis in goede verhoudingen op de muur te krijgen was nog een uitdaging.
Waar ik de muur eerst voorzichtig maar toen steeds ruwer had beschilderd, begon ik bij de walvis ruw maar werd ik steeds voorzichtiger. Met steeds kleinere kwasten dook ik de details in. Ik was niet tevreden over de kleuren dus begon opnieuw.
De tweede poging lukte beter en alhoewel ik nog niet helemaal tevreden ben over de samenhang van het geheel kan ik wel zeggen dat na alle twijfelingen, angsten, gebroken kwasten, steigerende ladders, verkeerde kleuren verf, rare spijkers en gaten in de muur, veranderde ontwerpen en het plastic zeil op de grond wat aan mijn voeten bleef plakken, ik nu, met een beginnende trots naar de walvis op de muur kan kijken.’
Wil je meer zien of lezen? Klik op het volgende verhaal met ook een preview van een meesterproef gemaakt door een van de studenten!
