Zijn we wel wie we werkelijk zijn? Wie ben ik? Waarschijnlijk heb je daarop wel een antwoord, je bent een moslim, je bent een christen, je bent een loodgieter, je bent een docent, allemaal titels die in verhouding staan tot onze positie tegenover de maatschappij. Je leeft je leven en veel is duidelijk, je weet wie jij bent in de samenhang van de groep. Om dan nog steeds af te vragen wie je werkelijk bent is een enge vraag.
Is de persoon die je nu bent eigenlijk maar een schim van wie hij of zij daadwerkelijk is? Ik denk dat dit bij veel mensen het geval is, en mogelijk ook bij mijzelf. Het is alsof we een spiegel in kijken en ons zelf daar niet in zien maar iemand anders, is de spiegel dan nog wel een spiegel of hebben wij geen reflectie? De reflectie verloren omdat je al de reflectie bent.
Ik ben nu 19 jaar oud, een jongeling die aan de voorvoet staat om mee te gaan draaien in het complexe web van de maatschappij. Dit is het moment dat ik mogelijk mijzelf het best in mijn leven moet kennen, ik sta op het punt om te gaan kiezen welk pad ik ga bewandelen. Het idee dat ik mogelijk die keuze zou maken zonder dat ik eigenlijk weet wie ik ben is een eng idee. En ik maak mij dan ook zorgen als ik naar de anderen om mij heen kijk.
Maar je weet toch wel wie je bent?
Ik denk dat velen dat niet weten. En zo zullen ze waarschijnlijk de rest van hun leven blijven leven. Dat raakt mij, want zo zou het ook voor mij kunnen zijn.
Ze zijn opgegaan in de secundaire realiteit, in hun persona zoals bekend psycholoog Carl Jung zou zeggen.
“Fundamenteel gezien is de persona niet echt: het is een compromis tussen het individu en de maatschappij over wat jij zou moeten zijn. Je neemt een naam, verdient een titel en voert een functie uit, je bent dit of dat. In een bepaalde zin is dat allemaal is dat allemaal waar, echter in relatie tot het essentiële individu van jouzelf, is het een secundaire realiteit, een compromis verband, waar andere vaak een groter aandeel in hebben dan jezelf erin hebt”.
De persona is een sociale masker die we dragen om in de maatschappij te passen. Hij noemt de wereld van de persona de secundaire realiteit. Wat daaronder ligt is de primaire realiteit, hier bevind je essentiële individualiteit en daarmee je hoogste potentie.
We identificeren ons het meest met de kwaliteiten in jezelf die het beste passen in de sociale normen en waarden. Het probleem is dat velen een punt bereiken waar ze zich volledig identificeren met het sociale masker dat ze dragen. Een eerste stap is bewust worden van je eigen sociale masker en beseffen dat dat maar het puntje van de ijsberg is van wie jij bent.
We zijn niet een persona, een persona is namelijk 2 dimensionaal.
Elk mens gaat veel dieper dan dat, in mijn mening heeft elk mens een bodemloze put van potentie, omdat het bijna onmogelijk is om al die potentie in 1 mensenleven te realiseren, noem ik het bodemloos. Het is je primaire realiteit, het essentiële individu in jou zelf die daar is gegrondvest, in de put. Je kan makkelijk een deksel boven de put doen en zo zal je een 2 dimensionaal bestaan lijden, waar vermoedelijk je Instagram profiel alles bevat wat er over jou valt te weten. Maar dat is niet waar! Het bestaan zou je kunnen zien als een woestijn, een eindeloze vlakte van zand, waar je overheen kunt gaan lopen, de 2 dimensionale werkelijkheid of in kunt gaan graven, de 3 dimensionale werkelijkheid. Waarin de diepte zich bevindt, die iedereen in zich heeft.
Wat ik in mijzelf zie is dat ik alsmaar bezig ben met hoe ik op andere overkom, daar denk ik maar op door en door. Ik denk dat veel andere dit ook denken. Je wilt stoer zijn, sociaal, grappig etc. er wordt in de entertainment die we zien veel nadruk daarop gelegd. Maar ik ben het anders gaan zien, de valkuil in deze manier van denken. Wanneer alles wat je wilt is om bijvoorbeeld stoer gevonden te worden dan limiteer je jezelf, want alles wat daarbuiten valt is dan niet wat je wilt. Een mens, een persoonlijkheid is veelzijdig en uitgebreid met vele conflicterende kanten. Zo ben je veel meer dan stoer. En op die manier is het ook niet per se de plek waar je moet kijken om jezelf te veranderen.
Het is hoe je van binnen bent dat de doorslag geeft. Om jezelf van binnen te ontwikkelen, aan de grondslag van je bestaan te sleutelen is waar je je antwoorden vindt. Ik ben van mening dat de ontwikkeling die je in jezelf en naar jezelf doorgaat zich vanzelf ook manifesteert naar de buitenwereld en naar andere en dat is het meest waardevol.
Om te worden wie je bent, om je persona af te doen en je te gaan bevinden in jouw essentiële individualiteit, de primaire werkelijkheid zal het soms zo moeten zijn dat je enorm veel moet opgeven. Dat je het haast onmogelijke moet behalen en de wildste dromen moet achtervolgen.
Bekend psycholoog Jordan Peterson was in zijn jonge jaren ambitieus, ideologisch en politiek ingesteld, hij was snel in zijn babbel en was sterk van mening. Maar op een gegeven moment ging een stem in hem zeggen dat alles wat hij zei leugens waren, niets was de waarheid. Hij kwam tot het besef dat hij volledig een persona was. Zo heeft hij jaren dit moeten afbouwen, alles wat hij ooit dacht te hebben geweten had zijn waarde verloren en moest zichzelf weer van de grond af opbouwen. Dit betekende soms om in gesprekken niks te zeggen want alles wat hij had willen zeggen zou niet zijn geweest wat hij werkelijk vond of dacht. Zo werd hij in zijn eigen woorden een geheel ander persoon.
Ook voor Gandhi geldt dit verhaal, maar die is nog veel verder gegaan. Hij had alles wat hij bezat weggedaan, en ging rondlopen in de meest simpele kleding, een witte toga. Hoeveel hem ook werd aangeboden door zijn populariteit, wees hij alles af. Hij deed zelf alle klusjes in het huishouden tot zelfs de wc’s schoonmaken. Wat ongehoord was voor iemand van zijn status. Al dat moest hij doen en zijn om te worden wie hij werkelijk was.
Dit artikel is maar de top van de ijsberg. Het schaaft de oppervlakte. Het is jij, de lezer, die in jezelf zal moeten graven, zal moeten zoeken en zal moeten durven.Want het kost vooral een heleboel durf en moed. Om los te laten wat je dacht, je masker af te doen en te veranderen. Te veranderen in wie je werkelijk bent en te laten manifesteren wat er in jou woedt. De potentie die er is te ontplooien, je essentie te bevatten en te zijn wie je bent.