Humans of Europe

Even helemaal niets

tekening even helemaal niets

Hoe neem je, met een groep al reizend door Europa, tijd voor jezelf? Hoe bewaak je die grenzen? Hoe verlies je met al die mensen om je heen niet het contact met jezelf?

Ik liep twijfelend door het park in Krakau. Een stad vol pleinen, street art, geschiedenis en verhalen. Iedere straat bevat weer een nieuw verhaal.

Ik wandelde langs een opgedoft groepje meiden. Op een ander bankje stoere, ruige jongens die ik niet durfde aan te spreken. Ik merkte dat ik bang was dat de mensen mij zouden afwijzen. Tot ik een mevrouw op een bankje zag zitten. Haar gezicht richting de zon. Onze blikken kruisten, ze bleef mij aankijken.

Ik vroeg haar of ze even tijd had voor een paar korte vragen. Ze gaf aan dat dat kon, ik nam plaats naast haar op het bankje en vroeg haar of ze tijd voor zichzelf nemen belangrijk vond.

“Af en toe is het belangrijk dat ik de tijd voor mijzelf neem. Ik heb af en toe echt even tijd nodig om lastige kwesties en gebeurtenissen te overdenken.”

Haar blik liet me afvragen of ze het een lastige vraag vond.

“Ja dat vind ik soms erg lastig. Ik wil niemand kwetsen. Maar ik wil vooral mijzelf niet te kort doen. Ik heb geleerd dat ik echt de tijd voor mijzelf moet nemen, ook al is dat soms erg lastig.” Terwijl ze antwoordde zag ik haar een paar keer knipperen. “Ik heb in het verleden niet altijd de tijd voor mijzelf genomen. Ik heb mijzelf daar echt tekort mee gedaan, en daar heb ik het echt lastig mee gehad.” Ze vertelde dat ze nu eigenlijk echt moest gaan en vroeg of ik genoeg antwoorden had. Ik bedankte haar voor haar tijd en wenste haar een fijne dag. Ze lachte vriendelijk, wenste mij hetzelfde en liep weg.

Ik merk dat het tijdens deze reis lastig is om tijd voor jezelf te vinden. Met veel dingen ben je afhankelijk van elkaar. Je bent bijna de hele dag samen. Je eet samen, je werkt samen aan kunstwerken, je doet de boodschappen samen en loopt samen door de stad. Maar ik merk ook dat het heel belangrijk is om af en toe even alleen te zijn, even onafhankelijk te kunnen zijn. Om bij te kunnen komen van alle indrukken, om de dag te overdenken, het gevoel van zelfstandigheid weer te voelen.

Ik heb aan een medereisgenoot, dezelfde vragen gesteld. Ze vertelde dat het heel belangrijk is om tijd voor zichzelf te nemen. Ze vindt het wel lastig om die tijd daadwerkelijk te nemen. Ik vroeg haar waarom ze dat moeilijk vindt. “Ik ben altijd wel bezig. Als ik tijd voor mijzelf wil nemen, raak ik vaak toch weer afgeleid. Ik vergeet dan dat ik tijd voor mijzelf nodig heb.” Ik vroeg hoe zij omgaat met de momentjes voor zichzelf in zo’n grote groep. “Ik vind dat heel erg lastig. Ik probeer daar op te letten. Gister heb ik een momentje voor mijzelf genomen. Ik heb gelezen, geschreven en muziek geluisterd. Dat ik een momentje voor mijzelf heb genomen komt omdat een begeleider aan mij vroeg wat ik nou echt wilde doen.” Als laatste vroeg ik haar hoe zij merkt als ze te weinig tijd voor zichzelf heeft genomen “Dan voel ik mij heel druk, ben ik met iedereen bezig behalve mijzelf.”

Waarom is aandacht aan anderen geven soms zoveel makkelijker dan die aandacht te geven aan onszelf?

 

Door: Hankje