Lotta Chatelain

Ik zit in een hokje

Hier zit ik niet elke dag

Ik ben hier niet geboren

Opgegroeid? Misschien

 

Wanneer ik op een zomeravond, in het gras aan het spelen ben

En op kijk naar mijn ouders,

Onwetend dat de eerste paal al in de grond staat

Mijn broer met de eerste plank in zijn hand

 

Over de jaren heen verzamel ik hout en vind ik spijkers

Hier en daar timmeren ze wat

En zo loop ik dan,

Door mijn leven op het ritme van dat gebonk

Om dan uiteindelijk,

De laatste er zelf in te slaan

 

Ik kan er wel in

Ik ga naar binnen

De muren zijn scheef

Het dakje te laag

Maar als jij mij zo begrijpt

Kan ik het wel proberen