‘Ik ben Joos en ik schrijf gedichten,’ begin ik bijna iedere poëzievoordracht die ik houd. Als mensen mij vragen ‘wat ik doe’, zeg ik dat ik dichter ben.
‘Goh, dat hoor je niet vaak. En, kun je daarvan rondkomen?’, en ‘Oh, heb je al wat uitgegeven?’, of ‘Is dat dan je hobby of je werk?’ zijn reacties die ik regelmatig krijg. Doordrenkt van de drang naar een resultaat, een opbrengst, een prestatie. Aan de ene kant voel ik daar een enorme afkeer tegen, ik wil gewoon wat aanmodderen. Maar tegelijkertijd krijg ik ook een kick als een gedicht veel hartjes op Insta heeft gekregen. Vanitas vanitatum, et omnia vanitas est. Oh ijdelheid, oh leegte.
De lol van het leven is dat het allemaal maar eindig is, het kutte én het leuke, en juist daardoor hartstikke mooi. Met mijn gedichten wil ik je aan dat gouden randje herinneren. Ik ben Joos, ik schrijf gedichten.