Homo Symbioticus
Spoken Word door Fleur Liedmeier
Virgosupercluster – Melkweg – Aarde – Driebergen
Een oase naast het station
met tussen het speenkruid een slaperige student
Antropia
Vuilnismieren bemannen de gangen
en samengespoelde zwammen onderzoeken ons
onder een octagon aan zonlicht
De plastic parade brengt ons via witte wortels bij het begin
Een brokje sterrenstof
De vraag van vandaag is oud: hemel of hel?
Gaan we versmelten in samenspel
waar verschillen tussen soorten ons versterken
of gaan we merken dat het te laat is?
Een oude vraag in een nieuwe tijd
waarin kantelpunt op kantelpunt op kantelpunt kan volgen
en ons vellen zoals wij vaker
De zon en de maan bekeken een vreemd beestje
Het beestje zei: ik ben niet meer een dier
Ik ben een tijdperk. Ik ben een geologische kracht
Ik ben een middelbare man, cis, wit
De computer zei: nee
De computer zei: wat is vrijheid nog als jij je individualiteit verliest? Als onze verschillen verloren gaan, puur bij het recht van de rijkste?
Kijk nou naar mij. Ik loop dwars, hoef niet te bekoren
Mijn algoritme zei dat jij dat wou horen. Toch? Toch? Toch?
Het vreemde beest bedankte de computer
en veranderde
Het begon te dromen van andere stromen:
drinkbaar water in alle rivieren
economieën die de wereld niet verstieren
de muziek van een boom
het vreemde beest harmoniseerde met een sapstroom
en veranderde
van homo erectus in sapiens in… wat?
Zeven sprekers kwamen hier samen
en wat wij van hen hoorden zijn de woorden
van de homo symbioticus
Laten we hun voorbeeld volgen
en dat van de acteurs van vanmiddag
die voelen, elkaar vasthouden, en uitbarsten in dans