Foto: Nicole Caodie
Le Sacre du Printemps van Igor Stravinsky. Hier zijn de klanken te horen van de toekomst. Een toekomst die nog te vroeg kwam voor het publiek dat bij de première in 1913 de zaal verliet. Maar nu steeds actueler wordt. In het werk klinkt de ontketende natuur. Een natuur die zich verzet tegen de dwangbuis van de mens. De beheerste, doordachte apollinische levenshouding van ‘alles onder controle’ wordt door een extatische, onrustige, geestvervoerende en onbeheersbare kracht opgeblazen. Kan de mens de aarde trouw blijven? Toekomstmuziek?
In mei 1913 ging in Parijs Le Sacre du Printemps (Het Lenteoffer) in première; een ballet met een choreografie van Vaslav Nijinsky op muziek van de Russische componist Igor Stravinsky. Het stuk verbeeldt een heidens ritueel, een jonge maagd is uitverkoren om zich dood te dansen als offer voor de Zonnekoning. De muziek is rauw, intens en ritmisch, een verklanking van aardse oerkrachten.
De rauwe intensiteit van Stravinsky’s muziek past naadloos bij de krachten die spanning zetten op onze huidige tijd.
Als alles met de grond gelijk gemaakt is en er een grijze open plek achterblijft, wat klinkt er dan? Wat is het geluid dat we nodig hebben als tegenhanger van de storm? Wat is de hoop die jij hebt voor een nieuwe tijd? Wat zou voor jou een offer zijn om dit te bereiken?
How does one become a butterfly? You must want to learn to fly so much that you are willing to give up being a caterpillar. (Trina Paulus)
Foto: Nicole Caodie