Theater is een plek om oprecht te zijn
Laura van Dolron (Rotterdam 1976) spreekt zich op het podium uit als idealist. Zij maakt geen theater over een betere wereld, maar maakt een betere wereld in het theater. Met het publiek als haar tegenspeler verwondert Laura zich en maakt ze zich boos over het onrecht in de wereld. Dit alles met lichtheid en humor, waarbij ze ook zichzelf kritisch beschouwt. Laura zoekt naar de universele waarde van haar persoonlijke verhaal en naar haar persoonlijke verhouding tot maatschappelijke en politieke ontwikkelingen. Zij zoekt naar wat er mooi is en naar wat er beter kan.
Deze uitgangspunten komen samen in Laura’s eigen genre: stand-up filosofie. Zij staat als zichzelf op het podium en voert een gesprek met het publiek. Een gesprek dat zowel humoristisch als filosofisch is. Zij doet wat een comediant doet, maar dan met meer poëzie en minder behoefte aan de lach. Zij doet wat schrijvers doen, maar schrijft sprekend en spreekt schrijvend. Ze doet wat dominees doen, maar dan zonder God (al komt hij nog wel eens om de hoek kijken). Zij doet wat theatermakers doen, maar dan zonder rol, zonder illusie.
Laura van Dolron studeerde aan de Toneelacademie Maastricht die ze in 2001 als regisseur voltooide. Voorstellingen zijn o.a. Sartre zegt Sorry (2011), Wat nodig is (2011) en Alleen voor jullie (2012). Liefhebben, Mogelijkheden, WIJ, Een antwoord op alle vragen, Wat we normaal niet horen, In het echt. Dit voorjaar is Laura met De Nieuwe Laura te zien in diverse theaters in Nederland.
Het werk van Laura van Dolron werd lovend ontvangen door publiek, pers en jury’s. Zij won o.a. de BNG Nieuwe Theatermakersprijs (2007), de Charlotte Köhlerprijs (2007), de Erik Vosprijs (2008) en de Guido de Moorprijs (2012).
Voor het Dwarslopersfestival de eenzame stad gaat Laura in op het thema eenzaamheid en de zoektocht naar verbinding.
Meer informatie: https://lauravandolron.com/
Beeld: Anna van Kooij