Hoe wij via een boek de studenten aan het Liberal Arts Tussenjaar (Vrije Hogeschool) hebben verbonden:
In de derde periode op de Vrije Hogeschool werd de school verdeeld in groepen om een onderneming te starten. Er waren buitenschoolse activiteiten zoals het samenwerken om de eenzaamheid van 75+ers te verminderen tot het maken van een krant voor heel Zeist. Ook waren er binnenschoolse activiteiten zoals het organiseren van een Dwarslopers Festival en het maken van een jaarboek. Wij, een groep van acht enthousiaste studenten, hebben gekozen voor de laatste keuze: het maken van een jaarboek, het samenvatten van alle herinneringen en kunst van dit tussenjaar.
Voor ons was het belangrijk om een boek te maken waar we het gevoel van sentiment konden creëren, waarin we konden zorgen dat onze medestudenten later zouden zeggen: ‘wauw, dat moment in het jaar was zó gaaf!’ We wilden een vol boek waarin gave herinneringen gekoppeld waren met intrigerende, emotionele en persoonlijke verhalen.
In dit proces gingen we praten met de medestudenten, overleggen over wat hun favoriete kleur is voor de dwarslopers trui die we hebben besteld of wat hun meest memorabele gekke of fascinerende quotes waren van dit jaar. We hebben talloze vragenlijsten eruit gestuurd en ik kan met zekerheid zeggen dat ondernemingen die dichtbij zaten in het gebouw soms zelfs een beetje gek werden van de hoeveelheid keren dat we langskwamen met een vraag over het een of het ander.
We creëerden een persoonlijk boek door illustraties die een persoonlijk verhaal verschuilen. Daarnaast is het boek gekleurd door persoonlijk poëzie, brieven van belang, zelfportretten en nog meer.
Vaak was het als commissie een proces waar we achter tientallen deadlines aan moesten gaan, dagen na school nog doorwerkten en zelfs verder overlegden via WhatsApp of thuis. Regelmatig was het stressen, keuzes moeten maken of het uitstellen van een deadline omdat het even niet goed ging met het privéleven van iemand.
Maar altijd was het gezellig en prettig, waren we ijverig, maar hadden we ook soms even lekkere luiermomenten, mediteersessies, gitaarsolo’s of patatjes/taart. Dat alles zorgde voor een heerlijke sfeer waarin we enorm hebben geknald en waarbij we allemaal ongelofelijk trots zijn op het eindresultaat van deze prachtige zes weken.
Verbintenis. Dat is wat we zochten, dat is wat we voelden als we weer eens vol trots binnen kwamen stormen bij onze klasgenoten en dat is wat we hebben gemaakt met dit boek vol herinneringen.