Hebben wij als mensen een bepaalde individuele roeping waarmee wij op aarde komen? Deze vraag houdt mij al jaren bezig. Ik voel me al van jongs af aan sterk verbonden met de natuur om mij heen en alles wat leeft en bruist op deze aarde. Door de jaren heen zag, leerde en verwonderde ik me over de schoonheid van de wereld, maar uiteindelijk leerde en zag ik ook de destructie en het leed dat onze aarde kent. Het pure onrecht dat de natuur werd en wordt aangedaan voelt voor mij, als bewoner van deze planeet en deel van de natuur, als een directe aanval. Het kan me boos, verdrietig en moedeloos maken. Daarentegen komt uit dit gevoel van onrecht ook iets anders voort: een strijdlust, ‘levensmoed’ zoals Cees Zwart het mooi verwoordde. Met deze strijdlust kan ik het verdriet en de destructie in de ogen kijken. Ik weet dat ik als individu, als bewoner van deze planeet en deel van de natuur, hier moet zijn op dit moment om iets te veranderen. Om weer te helpen vinden wat wij als mensheid grotendeels verloren zijn; liefde en echte verbintenis met elkaar en met de natuur om ons heen.