Wij als jongeren moeten al op jonge leeftijd een belangrijke keuze maken: een studiekeuze. Een beslissing die niet altijd makkelijk is. Na vier, vijf of zelfs zes jaar lang zwoegen op de middelbare school is de keuze ineens volledig aan jou. Bang om een verkeerde keuze te maken, hebben veel jongeren moeite met het kiezen van een studie. Kies je voor een studie waar veel baanmogelijkheden zijn, ga je voor het geld of kies je toch voor iets waar je hart ligt? “‘De meeste ouders willen dat hun kind gelukkig wordt, en dat legt druk op de studiekeuze’, zegt psycholoog Cobelens. ‘Thuis en op school worden jongeren aangemoedigd ‘jezelf te zijn’ of ‘je passie te volgen’. Maar als je jong bent, weet je nog niet zo goed wie je bent. Daar heb je ervaring voor nodig’” (Huygen, 2018, pp. 1–3). Een tussenjaar is een goede mogelijkheid om jezelf wat beter te leren kennen, waar je keuze een heel stuk door vergemakkelijkt kan worden. En daarom volgen Mayke en ik, samen met 50 andere studenten het Liberal Arts Tussenjaar op de Vrije Hogeschool.
Een heel jaar. Een jaar om te groeien als persoon. Om te ontdekken waar haar interesses liggen, te ontdekken waar ze blij van wordt, met mensen om haar heen die haar inspireren.
Maar wie is ze?
Ze is een dochter. Een grote zus. Een vriendin voor velen. Een student. Een inspirator en een geïnspireerde. Een danseres. Een fotograaf en het model. Een luisteraar, een prater en een denker.
Haar kracht ligt in haar aanwezigheid. Ze is goed in zich aanpassen aan haar omgeving, soms zelfs iets te goed. Ze kan goed luisteren, lachen en praten, en ze haalt haar energie uit goede gesprekken. Daar omringt ze zich ook het liefst mee; mensen die open zijn en waar ze goed mee kan praten, maar soms ook gewoon samen mee kan zijn zonder iets te zeggen.
Ambitieus zou je haar ook wel kunnen noemen. Interesse in bijna alles, en ook de motivatie en discipline om zich erin te verdiepen. Maar dat heeft ook zo z’n nadeel; want wie te veel hooi op z’n vork neemt kan zich gemakkelijk vertillen. Bang om fouten te maken probeert ze
dan ook altijd alles zo goed mogelijk te doen. Bang dat ze dingen niet durft, maar eigenlijk bang dat ze het niet goed genoeg doet.
Haar onzekerheid belemmert haar ook wel eens in het dagelijks leven, en soms vergelijkt ze zichzelf met anderen die iets beter kunnen. Dan weet ze zichzelf wel weer op het matje te roepen en dat gevoel te relativeren, maar het blijft altijd een beetje op de achtergrond door haar hoofd spoken.
Dankzij haar goede zelfreflectie weet ze steeds beter op zichzelf te vertrouwen. Ze leert dat ze niet per se een sterke mening hoeft te hebben, ook al heeft iedereen om haar heen dat wel. Denker die ze is, ziet zij overal wel een waarheid in. Ze past haar mening vaak aan, omdat ze leergierig is en steeds weer nieuwe dingen ontdekt.
Haar grootste wens voor dit jaar is om wat sterker in haar schoenen te staan en zichzelf te durven zijn. Daarbij hoopt ze een studie te kiezen waar ze echt zin in heeft en waar ze helemaal achter staat. Biologie, Diergeneeskunde of Bos- en Natuurbeheer. Design, Architectuur of Landschapsarchitectuur. Kunstgeschiedenis of iets met cultuur. Filosofie of Geesteswetenschappen. Of toch misschien Academische Pabo of Liberal Arts en Science. Met haar brede interesse, al haar kwaliteiten en doorzettingsvermogen ligt er een mooie
toekomst aan haar voeten!
Wordt vervolgd…
Benieuwd wat haar keuze zal worden en of ze haar doelen gaat bereiken dit jaar? Lees dan aan het eind van dit schooljaar deel twee van dit portret.
Beeld © Emiel Janssen