Ik weet het begin niet meer. Het is warm. Zon zonder wolken. Verbrandde ruggen en samengeknepen ogen, droge monden. Gebroken terracotta dakpannen branden mijn bovenbenen en mijn haar plakt in ongemakkelijke slierten tegen mijn rug. Ik zou het in een knot kunnen binden maar dan trekt het pijnlijk aan mijn hoofd. Ik had het los … Lees verder
Mijn juf zei altijd dat alles wat er in gaat er ook weer uit kan daaromheb ik alle straatstenen maar alvast aangelegdaangeveegd omdat ik een opgeruimd type benBewegen is bij mij voorkomen dat je voeltde oppervlakte een botsing tussen twee wereldenhet vagevuur tussen het licht en het donker En dan maar hopen dat ik er … Lees verder
In de coronatijd is er veel veranderd, de scholen zijn dicht, veel kantoren zijn gesloten, en het zien van mensen is geen vanzelfsprekendheid meer. Veel van ons dagelijks contact is verloren gegaan en dit heeft grote gevolgen voor de samenleving. Denk aan eenzaamheid, rellen en complottheorieën. De studenten van de Vrije Hogeschool willen hierover de … Lees verder
Lente Als de aarde opwarmt,Steken de bloemen hun hoofd naar boven De mooiste kleuren en geuren vullen de wereld, Wij die onze eerste wandeling maken We lopen door het park, Hand in hand, jij en ik Een bankje bij het meerDaar gaan we zitten en kijken over het water In het midden van het water … Lees verder
Column rector Vrije Hogeschool: Gerrie Strik Deze column is eerder verschenen in The Optimist van oktober 2020. Er komt geen einde aan: iedere avond krijgen we een nieuwe update. De ene dag is dit het water wat stijgt, de andere dag een nieuwe virus-uitbraak, de volgende dag de smeltende permafrost in Siberië, dan de poolkappen die verdwijnen … Lees verder
Luister naar de wijsheid van de wind De verstopte gevoelens Het gelukkige kind Alles laat van zich horen Roept je om gestoord te willen worden en holt je tegemoet Jij hoort enkel het suizen van de wind Het lopen van de tijd Het spreken van de hogen en de bozen Uitgestrekte handen voelen jou maar … Lees verder
De donkere wolken er af schrapen als behang en het vervangen voor de nacht zodat ik niet hoef te voelen omdat ik droom, gedij in omwentelingen en het dekbed Over me heen als een trekker en proef het rubber, als kauwgomde buitenkant van mijn handengebruiken als rupsbanden en graven, in mij, diep in mij als een bolletje wol die wordt uitgerold Maar … Lees verder
Alles wat gecreëerd wordt, gebeurt in stilte. Alles wat destructief verwoest wordt, gebeurt met een hoop lawaai, aldus Confucius. Kunnen we daarom de stilte van jongeren, inclusief mijzelf, interpreteren als teken van creatieprocessen? En staat de stilte daarbij symbool voor de weg naar binnen en het ontmoeten van onze eigen zielenroerselen en bezinning op collectieve … Lees verder
Ik doe voorzichtig mijn schoenen uit. Eerst mijn linkerschoen en sok, dan herhaal ik het bij mijn andere voet. Langzaam glijdt de sok van mijn rechtervoet en sta ik met mijn blote voeten in het gras. Ik wiebel zachtjes met mijn tenen en voel het gras, dat nog licht vochtig is van de ochtenddauw, onder … Lees verder
Tranen vallen neer, van daarboven. De hemel is gevuld met leed. Druppels glibberen als slakken mijn gezicht af, als het bloed wat door mijn aderen gaat, stroomt het. Mijn bloedvaten als sporen van treurigheid. Een voor een vallen tranen op de grond, in meren van droefenis. Het klinkt herkenbaar. Als kerkklokken die zachtjes aan het … Lees verder
Ik ben bang Dat ik niks zeg Dat je me weglegt Als een boek op een nachtkast Dat je je van me afdraait wanneer we samen in bed liggen En gaat dromen over andere dingen Alsof mijn woorden die de lucht vullen Van lucht blijven
Geachte Samenleving, Hoe komt het toch dat er aan een gender, aan een geslacht zoveel verwachtingen zitten? Waarom is het raar dat ik het leuk vind om te koken en er goed in ben? Waarom kijk jij me raar aan als ik zeg dat ik het fijn vind om mijzelf goed te verzorgen? Waarom … Lees verder
Wij als jongeren moeten al op jonge leeftijd een belangrijke keuze maken: een studiekeuze. Een beslissing die niet altijd makkelijk is. Na vier, vijf of zelfs zes jaar lang zwoegen op de middelbare school is de keuze ineens volledig aan jou. Bang om een verkeerde keuze te maken, hebben veel jongeren moeite met het kiezen … Lees verder
Aan mijzelf. Of moet ik zeggen aan jou? Graag wil ik reageren op de klacht die jij in hebt gediend. Een klacht die naar mijn mening ten onrechte gaat aan mijn bestaan. Met man en macht zet jij je in om mij, het stemmetje, van de kaart te vegen. Ik zou jou omringen, als … Lees verder
Kauwgom kauwend, met iets te luide muziek in de oren, staand op een straathoek, een sigaret in de ene hand, een touchscreen in de andere. Bij voorkeur lichtgeraakt en rondlopend met een chagrijnige blik. Zo beschrijft een oudere generatie de onze. Met onze generatie bedoelen we iedereen die tussen pakweg 1995 en 2005 geboren is. … Lees verder
Ligt het aan jou? Ligt het aan mij? In ieder geval ligt het Klaar om op iemands schouder een zware last te zijn Want het is toch nooit te zwaar! Stapel het maar op, gooi het er maar bij Draag ik het naar mijn laatste rustplaats Waar de bodem boven de groningse gasvelden beginnen te … Lees verder
Toen ik even geleden mijn tanden poetste, zag ik erop toe hoe het putje het water in de wasbak naar beneden trok. Ik keek hoe mijn spiegelbeeld een voorzichtige vinger onder haar wenkbrauw legde en haar ooglid wat omhoog duwde. Het kan zijn dat ze zich afvroeg of haar ogen een verhaal vertelde dat ze … Lees verder
Lieve liefde, Ik denk vaak aan jou, aan alles wat je met me doet en hoe je voelt. Als ik aan je denk, dan denk ik vaak aan de Hollywood liefde. Het grootse gebaar. Zoenen in een tropische regenbui. Een hart gebroken in duizend stukjes. Ben jij dit? Ik weet het niet. Er staat niemand met … Lees verder
Raar, erg raar en heel vreemd, Hallo lieve kleine Tris, Wat heb ik, jij veel meegemaakt in al deze dagen. Wij hebben zoveel ontdekt, zoveel prachtige plekken en nog meer mooie mensen. Ik ben zo erg gegroeid van waar jij nu bent. (Jammer genoeg alleen mentaal.) Elke dag die jij nog te leven hebt totdat … Lees verder
In kleren van zand schuil ik onder de blauwe kus van zon en maan De zoute vloer van hun ritme maakt me een symmetrie die niet te spiegelen is Het prevelen van de uilen laat me geruisloos rennen op handen en voeten Een rivier van bladeren stroomt onder mij en verandert langzaam in een humus … Lees verder
Wind blaast langs mijn gezicht terwijl het geel met blauw gekleurde voertuig voorbijraast. Het dondert weg op de ijzeren rails en ik zie weer wat erachter staat. Grijze tegels, grijze palen, bruine bankjes met figuren in donkergekleurde kledij, allemaal wachtend op hetzelfde als ik. Tussen de bankjes in staan borden met felle kleuren, ’Nu: Hak … Lees verder
Lieve stenen ondergrond, Lieve stenen ondergrond, dagelijks loop ik over stukken van je. Raken mijn voeten jouw steen. Daar waar misschien ooit bloemen lagen voor hen die overleden zijn, maar waar ik de namen niet van ken. Daar waar misschien ooit twee mensen elkaar voor het eerst kusten, drink ik nu mijn koffie. Ik zal … Lees verder
Ter verantwoording als excuus voor mijn levens veranderende keuze. “Anne, de wereld is niet mooi, maar jij kan haar een beetje mooier kleuren.” Wanneer ik logeren ging, mijn zusje mij miste in ons stapelbed, zette zij Anne van Herman van Veen op. Trots ben ik op mijn naam, altijd al geweest; krachtig, speels, mooi. Op … Lees verder
