Etrona van der Heijden

Dwarslopen is voor mij beweging. Vaste structuren bevragen en in beweging brengen. 

Ik luister naar wat zich afspeelt in de randgebieden, loop daar waar de regen zachtjes de aarde raakt. Het zachte gefluister van wensen en gedachten, van bijna niet te horen woorden.

Als cultureel antropoloog heb ik leren observeren, waarnemen en de onalledaagsheid van het alledaagse te zien, vragen te stellen bij wat gewoon lijkt.

Op het moment onderzoek ik met studenten van de Vrije Hogeschool het schemergebied tussen wild en beschaafd. Wat maakt dat de laag tussen wild en beschaafd zo flinterdun is? Het dag en nachtleven van de mens is zo ongenaakbaar en heeft vele duistere vormen. De krant bericht over ondenkbaar gedachte realiteiten. Directe antwoorden zijn niet te vinden. Deze realiteit doet appel op het belang van de ontwikkeling van een menswaardig bestaan. Er woedt een strijd om het mens zijn. Hoe waardig mens te zijn, in een wereld vol spanning, conflict en crisis?

Ik onderzoek met de studenten van de Vrije Hogeschool deze waardigheid van de mens, kijk naar de bloemen die ontspruiten tussen de modder. In de tussengebieden is ruimte voor verandering.