Shortread

Door muren groeien

Raar, erg raar en heel vreemd,

Hallo lieve kleine Tris,

Wat heb ik, jij veel meegemaakt in al deze dagen. Wij hebben zoveel ontdekt, zoveel prachtige plekken en nog meer mooie mensen.

Ik ben zo erg gegroeid van waar jij nu bent. (Jammer genoeg alleen mentaal.) Elke dag die jij nog te leven hebt totdat jij mij inhaalt wordt magisch, laat ik dat voorop stellen. Genot en gelukzaligheid zitten overal verborgen. En ook al zal je ze nu nog niet altijd herkennen, weet dat het er altijd is. Je leert het vanzelf zien. Ik ga je verder niks vertellen. Geen van onze prachtige avonturen zal ik verklappen. Iets wat ik je wel wil zeggen is dat ze niet allemaal even leuk zullen zijn, want man oh man de pijn, de pijn en al dat lijden. Dat zal er zeker deel van zijn, maar terugkijkend naar hoe jij nu bent kijk je daar misschien alleen maar naar uit en ben je klaar om voor jezelf te vechten.

Ik gun het je allemaal. Ik gun je de pijn, het verdriet, het geluk en de oneindige liefde.

Nu ik je dit heb geschreven, heb ik de angst dat je het allemaal misschien laat gaan. Omdat jij weet, net zo goed als ik, dat wij er toch altijd wel komen. Net zoals dat tot nu toe altijd is gegaan.

Maar weet je wat, laat dat lekker gaan. De wind staat op. Wij zullen proberen te leven. Breek een been! En wees blij, want nu weet je tenminste dat je ervoor gaat. Buk je hoofd en breek door de muur die voor je staat. Een hard hoofd heb je toch wel.

Ik hou van mij en alles rondom mij.

Ik ben niet veranderd, een klein beetje.

 

Ontdek meer van Dwarslopers

Abonneer je nu om meer te lezen en toegang te krijgen tot het volledige archief.

Doorlezen